గురజాడ అప్పారావు ‘‘పుత్తడి బొమ్మ పూర్ణమ్మ’’

మేలిమి బంగరు మెలతల్లారా !

కలువల కన్నుల కన్నెల్లారా !

తల్లులగన్నా పిల్లల్లారా !

విన్నారమ్మా యీ కథను ?

ఆటల పాటల పేటికలారా !

కమ్మని మాటల కొమ్మల్లారా !

అమ్మలగన్నా అమ్మల్లారా !

విన్నారమ్మా మీరీ కథను ?

కొండల నడుమను కోనొకటున్నది !

కోనకి నడుమా కొలనొకటుంది !

కొలని గట్టునా కోవెల లోపల

వెలసెను బంగరు దుర్గమ్మ.

పూజారింటను పుట్టెను చిన్నది

పుత్తడి బొమ్మా పూర్ణమ్మా,

అన్నల తమ్ముల కనుగై దుర్గకు

పూజలు పువ్వులు కోసేది.

ఏయే వేళల పూసే పువ్వుల

ఆయా వేళల అందించి

బంగరు దుర్గను భక్తితొ కొలిచెను

పుత్తడి బొమ్మా పూర్ణమ్మ.

ఏయే ఋతువుల పండే పళ్ళను

ఆయా ఋతువుల అందించి

బంగరు దుర్గను భక్తితొ కొలిచెను

పుత్తడి బొమ్మా పూర్ణమ్మ.

పళ్ళను మీరిన తీపుల నడలును

పువ్వుల మీరిన పోడుములున్

అంగము లందున అమరెను పూర్ణకు

సౌరులు మించెను నానాటన్.

కాసుకు లోనై తల్లీ తండ్రీ

నెనరూ న్యాయం విడనాడి

పుత్తడి బొమ్మను పూర్ణమ్మను వొక

ముదుసలి మొగుడుకు ముడి వేస్రీ.

ఆమని రాగా దుర్గ కొలనులో

కలకల నవ్వెను తామరలు

ఆమని రాగా దుర్గ వనములో;

కిలకిల పలికెను కీరములు.

ముద్దు నవ్వులూ మురిపెములూ మరి

పెనిమిటి గాంచిన నిమిషమున

బాసెను కన్నియ ముఖ కమలమ్మున

కన్నుల గ్రమ్మెను కన్నీరు.

ఆటల పాటల తోటి కన్నియలు

మొగుడు తాత యని కేలించ,

ఆటల పాటల కలియక పూర్ణిమ

దుర్గను చేరీ దుక్కించె

కొన్నాళ్ళకు పతి కొనిపోవచ్చెను

పుత్తడి బొమ్మను పూర్ణమను;

చీరెలు సొమ్ములు చాలగ దెచ్చెను

పుత్తడి బొమ్మకు పూర్ణమకు.

పసుపు రాసిరి బంగరు మేనికి

జలకము లాడెను పూర్ణమ్మ;

వదినెలు పూర్ణకు పరిపరి విధముల

నేర్పులు మెరసీ కై చేస్రీ.

పెద్దల కప్పుడు మొక్కెను పూర్ణమ

తల్లీ తండ్రీ దీవించ్రీ;

దీవన వింటూ పక్కున నవ్వెను

పుత్తడి బొమ్మా పూర్ణమ్మ !

చిన్నల నందర కౌగిట చేర్చుకు

కంటను బెట్టెను కన్నీరూ !

అన్నల తమ్ముల నప్పుడు పలికెను

పుత్తడి బొమ్మా పూర్ణమ్మా.

"అన్నల్లారా తమ్ముల్లారా !

అమ్మను అయ్యను కానండీ

బంగరు దుర్గను భక్తితొ కొలవం

డమ్మల కమ్మా దుర్గమ్మ.

"ఆయా వేళల పూసే పువ్వుల

ఆయా ఋతువుల పళ్ళన్నీ,

భక్తిని తెచ్చీ శక్తికి యివ్వం

డమ్మల కమ్మా దుర్గమ్మ

నలుగురు కూచుని నవ్వే వేళల

నా పేరొక తరి తలవండి;

మీమీ కన్న బిడ్డల నొకతెకు

ప్రేమను నా పేరివ్వండి."

బలబల కన్నుల కన్నీరొలికెను

పుత్తడి బొమ్మకు పూర్ణమకు

కన్నులు తుడుచుకు కలకల నవ్వెను

పుత్తడి బొమ్మా పూర్ణమ్మ.

వగచిరి వదినెలు, వగచిరి తమ్ములు

తల్లియు కంటను తడిబెట్టన్

కాసుకు లోనై అల్లుని చూసుకు

ఆనందించెను అయ్యొకడె.

యెప్పటి యట్టుల సాయంత్రమ్మున

యేరిన పువ్వులు సరిగూర్చి

సంతోషమ్మున దుర్గను కొలవను

వొంటిగ పోయెను పూర్ణమ్మ.

ఆవులు పెయ్యలు మందలు జేరెను

పిట్టలు చెట్లను గుమిగూడెన్

మింటను చుక్కలు మెరయుచు వొడమెను

యింటికి పూర్ణమ రాదాయె.

చీకటి నిండెను కొండల కోనల

మేతకు మెకములు మెసల జనెన్

దుర్గకు మెడలో హారము లమరెను

పూర్ణమ యింటికి రాదాయె.

కన్నుల కాంతులు కలవల చేరెను

మేలిమి జేరెను మేని పసల్ !

హంసల జేరెను నడకల బెడగులు

దుర్గను జేరెను పూర్ణమ్మ.